ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ
21 Μαρτίου 2011

Η Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης
σε συνεργασία με το Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο Ευόσμου
τιμούν την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης με
"Ένα μπουκέτο ποιήματα"
από όλον τον κόσμο



Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011
ώρα έναρξης 7:30 μμ
Κεντρική Βιβλιοθήκη του Δήμου Θεσσαλονίκης
(Εθνικής Αμύνης 27 Αλεξάνδρου Σβώλου)

Είσοδος ελεύθερη



* Η χορωδία του σχολείου τραγουδά μελοποιημένη ποίηση
στα ελληνικά, αλβανικά και ρωσικά
* Η ομάδα χορού παρουσιάζει χορευτικά δρώμενα
* Ακούγεται μελοποιημένη ποίηση και απαγγελία ποίησης
είτε σε μαγνητοσκοπημένα στιγμιότυπα
από καταξιωμένους καλλιτέχνες είτε από μαθητές

7:00 έως 7:30 μμ θα παίζουν video
με μελοποιημένη ποίηση και απαγγελίες ποίησης

Ακολουθεί το Πρόγραμμα της Εκδήλωσης.





Ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης καθιέρωθηκε η 21η Μαρτίου
που είναι η πρώτη μέρα της Άνοιξης.
Ένα μπουκέτο λουλούδια
παρέα με ένα μπουκέτο ποιήματα.

Antonio Vivaldi, "΄Ανοιξη"


Antonio Vivaldi, "΄Ανοιξη"


"Ο κύκλος των χαμένων ποιητών"
Dead Poets Society

Στην ταινία "Ο κύκλος των χαμένων ποιητών του σκηνοθέτη Peter Weir, ο νεαρός καθηγητής της Αγγλικής Λογοτεχνίας, John Keating, στο συντηρητικό κολλέγιο Welton Academy στο Vermont, προσπαθεί μέσα από καινοτόμες πρακτικές και ανορθόδοξους τρόπους διδασκαλίας να μεταφέρει στους μαθητές του ότι η ποίηση είναι ζωντανός λόγος, που μπορεί να λειτουργήσει ως μέσο που κινητοποιεί τις πιο αυθεντικές και δημιουργικές δυνάμεις του ανθρώπου.

Ακολουθούν δύο αποσπάσματα της ταινίας: Στο πρώτο (Understanding poetry / Κατανοώντας την ποίηση) ο Keating εκφράζει την κάθετη διαφωνία του απέναντι σε μια αποστεωμένη και εντελώς συμβατική αντιμετώπιση της ποίησης. Στο δεύτερο (Poetry is... / Ποίηση είναι...), ζητά από τους μαθητές του να απαγγείλουν από έναν στίχο Ρομαντικών ποιητών, όπου δίνεται έμφαση στην εσωτερική δύναμη του ανθρώπου, ενώ κλωτσούν την μπάλα...



"Ο κύκλος των χαμένων ποιητών"
Dead Poets Society (1989)
Σκηνοθεσία: Peter Weir
Ερμηνεία: Robin Williams

Τάσος Λειβαδίτης
"Τέχνη"

Έζησα τα πάθη σα μια φωτιά,
τάδα ύστερα να μαραίνονται και να σβήνουν,
και μ' όλο που ξέφευγα απόνα κίνδυνο,
έκλαψα γι' αυτό το τέλος που υπάρχει σε όλα.
Δόθηκα στα πιο μεγάλα ιδανικά,
μετά τ' απαρνήθηκα,
και τους ξαναδόθηκα ακόμα πιο ασυγκράτητα.
Ένοιωσα ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους
και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους φτωχούς,
είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια,
θέλησα να σκοτωθώ, από δειλία ή ματαιοδοξία,
συχώρεσα εκείνους που με σύντριψαν,
έγλυψα εκεί που έφτυσα,
έζησα την απάνθρωπη στιγμή,
όταν ανακαλύπτεις πλέον αργά,
ότι είσαι ένας άλλος
από κείνον που ονειρευόσουνα.
ντρόπιασα τ' όνομά μου
για να μη μείνει ούτε κηλίδα εγωισμού απάνω μου ―
κι ήταν ο πιο φριχτός εγωισμός.
Τις νύχτες έκλαψα,
συνθηκολόγησα τις μέρες,
αδιάκοπη πάλη μ' αυτόν τον δαίμονα μέσα μου που τα ήθελε όλα,
τούδωσα τις πιο γενναίες μου πράξεις, τα πιο καθάρια μου όνειρα
και πείναγε,
τούδωσα αμαρτίες βαριές, τον πότισα αλκοόλ, χρέη, εξευτελισμούς,
και πείναγε.
Βούλιαξα σε μικροζητήματα φιλονίκησα για μιας σπιθαμής θέση,
κατηγόρησα, έκανα το χρέος μου από υπολογισμό,
και την άλλη στιγμή, χωρίς κανείς να μου το ζητήσει
έκοψα μικρά-μικρά κομμάτια τον εαυτό μου
και τον μοίρασα στα σκυλιά.

Τώρα, κάθομαι μες στη νύχτα και σκέφτομαι
πως ίσως πια
μπορώ να γράψω
ένα στίχο, αληθινό.


Τάσος Λειβαδίτης, "Τέχνη"
Μουσική επένδυση: Ευανθία Ρεμπούτσικα (Πολίτικη κουζίνα)

Νίκος Καββαδίας, "Fata Morgana"

Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.

Πούθ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα.
Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα.
Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα.
Πώς τη λένε; Φάτα Μοργκάνα.

Πανί δερμάτινο, αλειμμένο με κερί,
οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι,
όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί
χτισμένο τότε στον Ευφράτη στη Φοινίκη.

Πούθ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα.
Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα.
Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα.
Πώς τη λένε; Φάτα Μοργκάνα.


Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά.
Οι κάβες της Γερακινής και το Στρατόνι.
Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γεννά,
Μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει.

Πούθ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα.
Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα.
Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα.
Πώς τη λένε; Φάτα Μοργκάνα.



Νίκος Καββαδίας, "Fata Morgana"
Mουσική & Ερμηνεία: Μαρίζα Κωχ


Επιμέλεια ιστοσελίδας: Φιλοθέη Κολίτση

ΗΜΕΡΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ / WOMEN'S DAY

8 ΜΑΡΤΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ















Στις 8 Μαρτίου του 1857 στη Νέα Υόρκη οι εργαζόμενες γυναίκες ντυμένες στα άσπρα, κάνουν απεργία με αίτημα την ίση αμοιβή με τους άνδρες. Η συγκέντρωση πνίγηκε στο αίμα αλλά ο δρόμος για ίσα δικαιώματα των δύο φύλων άνοιξε, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο.

Το 1910 στην Κοπεγχάγη η Clara Zetkin προτείνει η 8η Μαρτίου να καθιερωθεί ως παγκόσμια μέρα της γυναίκας. Από τότε γιορτάζεται κάθε χρόνο σε όλο τον πλανήτη είτε σε περιοχές όπου η γυναίκα είναι χειραφετημένη είτε σε περιοχές όπου ζει υπό καταπίεση.


ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ







Καρυάτιδες, Ερεχθειον (5ος αι. π.Χ.)







Rodin,
"The Fallen
Caryatid"
(1883)








8 MARCH: INTERNATIONAL WOMEN'S DAY

In 1869 British MP John Stuart Mill was the first person in Parliament to call for women's right to vote. On 19 September 1893 New Zealand became the first country in the world to give women the right to vote. Women in other countries did not enjoy this equality and campaigned for justice for many years.

In 1910 a second International Conference of Working Women was held in Copenhagen. A woman named Clara Zetkin (Leader of the 'Women's Office' for the Social Democratic Party in Germany) tabled the idea of an International Women's Day.

The very first International Women's Day was launched the following year by Clara Zetkin on 19 March (not 8 March). Success of the first International Women's Day in 1911 exceeded all expectation.

Meetings were organized everywhere in small towns and even the villages halls were packed so full that male workers were asked to give up their places for women.

Men stayed at home with their children for a change, and their wives, the captive housewives, went to meetings.

During the largest street demonstration of 30,000 women, the police decided to remove the demonstrators' banners so the women workers made a stand. In the scuffle that followed, bloodshed was averted only with the help of the socialist deputies in Parliament.

In 1913 International Women's Day was transferred to 8 March and this day has remained the global date for International Wommen's Day ever since.

During International Women's Year in 1975, IWD was given official recognition by the United Nations and was taken up by many governments. International Women's Day is marked by a national holiday in China, Armenia, Russia, Azerbaijan, Belarus, Bulgaria, Kazakhstan, Kyrgyzstan, Macedonia, Moldova, Mongolia, Tajikistan, Ukraine, Uzbekistan and Vietnam.

REUTERS WORLD NEWS
8 March 2010

Επιμέλεια ιστοσελίδας: Φιλοθέη Κολίτση