Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973 (ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ) / 17 NOEMVRI 1973 (SONGS)


Website counter



17 NOEMBΡΗ 1973
"ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!"
ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ








------------------------------------------------------------------------------------

"Πότε θα κάμει ξαστεριά"

Πότε θα κάμει ξαστεριά,
πότε θα φλεβαρίσει,

να πάρω το ντουφέκι μου,
την έμορφη πατρόνα,

να κατεβώ στον Ομαλό,
στη στράτα του Μουσούρου,

να κάμω μάνες δίχως γιους,
γυναίκες δίχως άντρες,

να κάμω και μωρά παιδιά,
να κλαιν' δίχως μανάδες


"Πότε θα κάμει ξαστεριά"
Παραδοσιακό (Ριζίτικο)
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης

------------------------------------------------------------------------------------

"Το γελαστό παιδί"

Ήταν πρωί του Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή
βγήκα να πάρω αέρα στην ανθισμένη γη
βλέπω μια κόρη κλαίει σπαραχτικά θρηνεί
σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί

Είχεν αντρεία και θάρρος και αιώνια θα θρηνώ
το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό
ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή
σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί

Μον' να 'ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι
και μόνον από βόλι Εγγλέζου να 'χε πάει
κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή
θα 'ταν τιμή μου που 'χασα το γελαστό παιδί

Βασιλικιά μου αγάπη μ' αγάπη θα στο λέω
για το ό,τι έκανες αιώνια θα σε κλαίω
γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ
δόξα τιμή στ' αξέχαστο γελαστό παιδί


"Το γελαστό παιδί"
Από τον δίσκο: "Ένας όμηρος" (1966)
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη
Στίχοι: Brendan Behan
Μετάφραση: Βασίλης Ρώτας

------------------------------------------------------------------------------------

"Ήταν 18 Νοέμβρη"

Ήταν 18 Νοέμβρη
πέρα στο Μακρούν μπροστά
φτάσαν ταχτικοί χακένιοι
με τα μεταγωγικά

Τα παιδιά τούς καρτερούσαν
του στρατού λαΐκού
και ξμε τις χειροβομβίδες
τούς εκάμαν τ' αλατιού


"Ήταν 18 Νοέμβρη"
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη
Στίχοι: Brendan Behan
Μετάφραση: Βασίλης Ρώτας

------------------------------------------------------------------------------------

"Είμαστε δυο, είμαστε τρεις"

Είμαστε δυο, είμαστε δυο, η ώρα σήμανε οχτώ
κλείσε το φως, έμπα φρουρός, το βράδυ θά ‘ρθουνε ξανά

Μπαίνουν μπροστά, μπαίνουν μπροστά κι οι άλλοι πίσω ακολουθούν
μετά σιωπή κι ακολουθεί το ίδιο τροπάρι το γνωστό

Βαράνε δυο, βαράνε τρεις, βαράνε χίλιοι δεκατρείς
πονάς εσύ, πονάω εγώ, μα ποιος πονάει πιο πολύ
θά ‘ρθει καιρός να μας το πει

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς
Καβάλα πάμε στον καιρό με τον καιρό με την βροχή
το αίμα πήζει στην πληγή κι ο πόνος γίνεται καρφί

Εκδικητής ο λυτρωτής
είμαστε δυο, είμαστε τρεις
είμαστε χίλιοι δεκατρείς


"Είμαστε δυο, είμαστε τρεις"
Από τον δίσκο "Τα τραγούδια του Αντρέα" (1968)
Μουσική & Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Καλογιάννης

------------------------------------------------------------------------------------

"Πάλης ξεκίνημα"

Πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες
οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι νεκροί.

Όχι άλλα δάκρυα κλείσαν οι τάφοι
λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί.

Λουλούδι φωτιάς βγαίνει στους τάφους
μήνυμα στέλνουν οι πρώτοι νεκροί.

Απάντηση θα πάρουν ενότητα κι αγώνα
για νά 'βρουν ανάπαυση οι πρώτοι νεκροί.


"Πάλης ξεκίνημα"
Από τον δίσκο: "Τα τραγούδια του αγώνα" (1974)
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία: Μίκης Θεοδωράκης & Μαρία Φαραντούρη
Στίχοι: Αλέκος Παναγούλης


------------------------------------------------------------------------------------

"Παιδιά σηκωθείτε"

Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους
γυναίκες και άνδρες με όπλα στους ώμους
στο τίμιο λάβαρο πάντα πιστοί
στη σάλπιγγα πλάι που μας προσκαλεί

Όταν χτυπήσεις δυο φορές
ύστερα τρεις και πάλι δυο
Αλέξανδρέ μου
Θα 'ρθω για να σ' ανοίξω
Θα σου 'χω φαγητό ζεστό
Θα σου 'χω ρούχο καθαρό
Γωνιά για να σε κρύψω

Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους
γυναίκες και άνδρες με όπλα στους ώμους
στο τίμιο λάβαρο πάντα πιστοί
στη σάλπιγγα πλάι που μας προσκαλεί

Όταν χτυπήσεις δυο φορές
ύστερα τρεις και πάλι δυο
Αλέξανδρέ μου
Θα δω το πρόσωπό σου
Στα μάτια κρύβεις δυο φωτιές
στα στήθη σου χίλιες καρδιές
μετράνε τον καημό σου

Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους
γυναίκες και άνδρες με όπλα στους ώμους
στο τίμιο λάβαρο πάντα πιστοί
στη σάλπιγγα πλάι που μας προσκαλεί

Όταν χτυπήσεις δυο φορές
ύστερα τρεις και πάλι δυο
Αλέξανδρέ μου
σκέφτομαι το φευγιό σου
Σε βλέπω σε κελί στενό
να σέρνεις πρώτος το χορό
πάνω στο θάνατό σου


"Παιδιά σηκωθείτε"
Από τον δίσκο: "Τα τραγούδια του αγώνα" (1974)
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία: Μαρία Δημητριάδη


------------------------------------------------------------------------------------

"Όταν σφίγγουν το χέρι"

Όταν σφίγγουν το χέρι
ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο

Όταν χαμογελάνε
ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσα απ' τ' άγρια γένια τους

Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται
η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες, με σημαίες
με σημαίες και με ταμπούρλα


"Όταν σφίγγον το χέρι"
Απόσπασμα από την ταινία του Jules Dassin "Πολυτεχνείο 1973"
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος (από τη συλλογή "Ρωμιοσύνη")



Από τη συναυλία του Μι΄κη Θεοδωράκη μετά την πτώση της χούντας

------------------------------------------------------------------------------------

"Σώπα όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες"

Με τόσα φύλλα σου γνέφει ο ήλιος καλημέρα
με τόσα φλάμπουρα λάμπει, λάμπει ο ουρανός
και τούτοι μέσ' τα σίδερα και κείνοι μεσ' το χώμα.

Σώπα όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες.
Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας.

Κάτω απ' το χώμα μες στα σταυρωμένα χέρια τους
κρατάνε τις καμπάνας το σχοινί,
προσμένουνε την ώρα, προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση
τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας
δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει

Σώπα όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες.
Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας.


"Σώπα όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες"
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος (από τη συλλογή "Ρωμιοσύνη")
Ερμηνεία: Μελίνα Μερκούρη

------------------------------------------------------------------------------------

"Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό"

Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ' τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.

Eτούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ' αμπέλια του.
Δεν υπάρχει νερό. Mονάχα φως.

O δρόμος χάνεται στο φως
κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.


"Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό"
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος (από τη συλλογή "Ρωμιοσύνη")
Απαγγελία: Κώστας Καζάκος
Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης


------------------------------------------------------------------------------------

"Δέντρο το δέντρο"

Δέντρο το δέντρο,
πέτρα την πέτρα πέρασαν τον κόσμο,
μ' αγκάθια προσκεφάλι πέρασαν τον ύπνο.
Φέρναν τη ζωή
στα δυο στεγνά τους χέρια σαν ποτάμι.

Σε κάθε βήμα κέρδιζαν μια οργιά ουρανό
για να τον δώσουν.

κι όταν χορεύαν στην πλατεία,
μέσα στα σπίτια τρέμαν τα ταβάνια
και κουδούνιζαν τα γυαλικά στα ράφια

Φέρναν τη ζωή
στα δυο στεγνά τους χέρια σαν ποτάμι.


"Δέντρο το δέντρο"
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος (από τη συλλογή "Ρωμιοσύνη")
Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

------------------------------------------------------------------------------------

"Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία"

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία
κι ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά

Κι ύστερα πέρασε ο καιρός κι η ιστορία
πέρασε εύκολα απ' τη μνήμη στην καρδιά
ο τοίχος έγραφε μοναδική ευκαιρία
εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά

Τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία
κι ύστερα γήπεδο στοιχήματα καυγάς
ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά


"Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία"
Από τον δίσκο: "Τα τραγούδια του δρόμου" (1974)
Μουσική & Ερμηνεία: Μάνος Λοΐζος
Στίχοι: Κωστούλα Μητροπούλου




------------------------------------------------------------------------------------

"Το ακκορντεόν"

Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
που ήξερε και έπαιζε τ' ακορντεόν
όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος
φωτιές στα χέρια του άναβε τ' ακορντεόν

Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ' άλλα
κράταγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν
φασιστικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα
και μια ριπή σταμάτησε τ' ακορντεόν

Τ' αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει
όποτε ακούω από τότε ακορντεόν
κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
δε θα περάσει ο φασισμός


"Το ακκορντεόν"
Από τον δίσκο: "Τα τραγούδια του δρόμου" (1974)
Μουσική & Ερμηνεία: Μάνος Λοΐζος
Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης

------------------------------------------------------------------------------------

"Μη με ρωτάς"

Τα πολυβόλα σωπάσαν
Οι πόλεις αδειάσαν και κλείσαν
Ένας βοριάς παγωμένος
Σαρώνει την έρημη γη

Στρατιώτες έρχονται
Πάνε, ρωτάνε γιατί πολεμήσαν
Κι εσύ ησυχάζεις
Το δάχτυλο βάζεις
Να βρεις την πληγή

Μη με ρωτάς, δε θυμάμαι
Μη με ρωτάς, μη με ρωτάς,μη με ρωτάς
Μη με κοιτάς, σε φοβάμαι
μη με κοιτάς, μη με ρωτάς, μη με ρωτάς

Στην πολιτεία βραδιάζει
Το χιόνι τις στέγες σκεπάζει
Ένα καμιόνι φορτώνει
Και κόβει στα δυο τη σιγή ...

Περιπολία στους δρόμους
Και κάποια φωνή που διατάζει
Κι εσύ ησυχάζεις
Το δάχτυλο βάζεις
Να βρεις την πληγή ...

Μη με ρωτάς, δε θυμάμαι
Μη με ρωτάς, μη με ρωτάς, μη με ρωτάς
Μη με κοιτάς, σε φοβάμαι
Μη με κοιτάς, μη με ρωτάς, μη με ρωτάς

"Μη με ρωτάς"
Από τον δίσκο: "Τα τραγούδια του δρόμου" (1974)
Μουσική & Ερμηνεία: Μάνος Λοΐζος
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος


------------------------------------------------------------------------------------

"θα κλείσω το παράθυρο"

Θα κλείσω το παράθυρο
την πόρτα θα καρφώσω
τη νύχτα αυτή που ο θάνατος
γωνιά γωνιά σε ψάχνει.

Δε θα σε δώσω του φονιά
πουλί κυνηγημένο
θα βρω μαχαίρι και γωνιά
και θα τον περιμένω.

Χτυπάνε δυο, χτυπάνε τρεις
ραγίζουν τα ρολόγια
χτυπάν την πόρτα δεκατρείς
ακούει η νύχτα, τρέμει.

Δε θα σε δώσω του φονιά
πουλί κυνηγημένο
θα βρω μαχαίρι και γωνιά
και θα τον περιμένω.

Το αίμα σου γαρούφαλλο
το δάκρυ μου ποτάμι


"θα κλείσω το παράθυρο"
Από τον δίσκο: "Τα τραγούδια του δρόμου" (1974)
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Ερμηνεία: Αλέκα Αλιμπέρτη

------------------------------------------------------------------------------------

"Λίγα γαρούφαλλα"

Λίγα γαρούφαλα απομένουνε στις γλάστρες
Στον κάμπο θα 'χουν κιόλας οργώσει τη γης
Ρίχνουν το σπόρο
Έχουν μαζέψει τις ελιές
Όλα ετοιμάζονται για το χειμώνα

Κι εγώ γεμάτος απ' την απουσία σου
Φορτωμένος με την ανυπομονησία των μεγάλων ταξιδιών
Περιμένω σαν αγκυροβολημένο φορτηγό
μέσα στην Προύσα


"Λίγα γαρούφαλλα"
Από τον δίσκο "Γράμματα στην αγαπημένη" (1983)
Μουσική & Ερμηνεία: Μάνος Λοΐζος
Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ
Μετάφραση: Γιάννης Ρίτσος


------------------------------------------------------------------------------------


Ντοκουμέντο

Επιμέλεια ιστοσελίδας: Φιλοθέη Κολίτση