Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

ΣΕΦΕΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΙΙ: ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ (1973) / SEFERIS GIORGOS III: MARKOPOULOS (1973)


Website counter



ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΕΦΕΡΗ
ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ,
"Ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΝΘΟΥΣ
ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ" (1973)



Γιώργος Σεφέρης



"Ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΝΘΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ" (1973)
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Ποίηση: Γιώργος Σεφέρης

Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης - Μ.Σπυράτου - Λ.Χαλκιάς - Ι. Κιουρτσόγλου


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. Ο Στρατής Θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους (α)
Ο Στρατής Θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους (β)
2. Δημοτικό τραγούδι
3. Ο γυρισμός του ξενιτεμένου
4. Ανάμεσα σε δύο πικρές στιγμές
5. Ο τόπος μας είναι κλειστός (χορικό)
6. Λίγο ακόμα

-----------------------------------------------------------------------------
"Ο Στρατής θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους (α΄)"

Δεν έχει ασφοδίλια, μενεξέδες, μήτε υακίνθους-
πώς να μιλήσεις με τους πεθαμένους.
Οι πεθαμένοι ξέρουν μονάχα τη γλώσσα των λουλουδιών-
γι αυτό σωπαίνουν
ταξιδεύουν και σωπαίνουν, υπομένουν και σωπαίνουν
παρά δήμων ονείρων, παρα δήμων ονείρων.
Αν αρχίσω να τραγουδώ θα φωνάξω
κι αν φωνάξω-
Οι αγάπανθοι προστάζουν σιωπή
σηκώνοντας ένα χεράκι μαβιού μωρού της Αραβίας
ή ακόμη τα πατήματα μιας χήνας στον αέρα.
Είναι βαρύ και δύσκολο, δέ μου φτάνουν οι ζωντανοί-
πρώτα γιατί δε μιλούν, κι ύστερα
γιατί πρέπει να ρωτήσω τους νεκρούς
για να μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω.
Αλλιώς δε γίνεται, μόλις με πάρει ο ύπνος
οι σύντροφοι κόβουνε τους ασημένιους σπάγκους
και το φλασκί των ανέμων αδειάζει.
Το γεμίζω κι αδειάζει, το γεμίζω κι αδειάζει-
ξυπνώ
σαν το χρυσόψαρο κολυμπώντας
μέσα στα χάσματα της αστραπής,
κι ο αγέρας κι ο κατακλυσμός και τα ανθρώπινα σώματα,
κι οι αγάπανθοι καρφωμένοι σαν τις σαΐτες της μοίρας
στον αξεδίψαστη γης
συγκλονισμένοι από σπασμωδικά νοήματα,
θα 'λεγες είναι φορτωμένοι σ' ένα παμπάλαιο κάρο
κατρακυλώντας σε χαλασμένους δρόμους, σε παλιά καλντερίμια,
οι αγάπανθοι τα ασφοδίλια των νέγρων:
Πώς να τη μάθω ετούτη τη Θρησκεία;


"Ο Στρατής θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους (α΄)"
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
["Ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΝΘΟΥΣ", 1973]
Ερμηνεια: Νίκος Ξυλούρης


-----------------------------------------------------------------------
"Ο Στρατής θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους" (β΄)

Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Θεός είναι η αγάπη
έπειτα έρχεται το αίμα
κι η δίψα για το αίμα
που τον κεντρίζει
το σπέρμα του κορμιού καθώς τ' αλάτι.
Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Θεός είναι το μακρινό ταξίδι-
εκείνο το σπίτι περιμένει
μ' ένα γαλάζιο καπνό
μ' ένα σκυλί γερασμένο
περιμένοντας για να ξεψυχήσει το γυρισμό.
Μα πρέπει να μ' αρμηνέψουν οι πεθαμένοι-
είναι οι αγάπανθοι που τους κρατούν αμίλητους,
όπως τα βάθη της Θάλασσας ή το νερό μες στο ποτήρι.


"Ο Στρατής θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους (β΄)"
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
["Ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΝΘΟΥΣ", 1973]
Ερμηνεια: Νίκος Ξυλούρης


--------------------------------------------------------
"Ο τόπος μας είναι κλειστός"

Ο τόπος μας είναι κλειστός,
όλο βουνά που έχουν σκεπή
το χαμηλό ουρανό μέρα και νύχτα.

Δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε
πηγάδια, δεν έχουμε πηγές.
Μονάχα λίγες στέρνες,
άδειες κι αυτές.
Που ηχούν και που τις προσκυνούμε.

Ήχος στεκάμενος, κούφιος,
ίδιος με τη μοναξιά μας,
ίδιος με την αγάπη μας,
ίδιος με τα σώματά μας.

Μας φαίνεται παράξενο
που κάποτε μπορέσαμε να χτίσουμε τα σπίτια,
τα καλύβια και τις στάνες μας.

Και οι γάμοι μας, τα δροσερά
στεφάνια και τα δάχτυλα,
γίνουνται αινίγματα
ανεξήγητα για την ψυχή μας.
Πώς γεννήθηκαν,
πώς δυναμώσανε τα παιδιά μας;

Δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε
πηγάδια, δεν έχουμε πηγές.
Μονάχα λίγες στέρνες,
άδειες κι αυτές.
Που ηχούν και που τις προσκυνούμε.

Ο τόπος μας είναι κλειστός.
Τον κλείνουν οι δυο μαύρες
Συμπληγάδες.

Στα λιμάνια την Κυριακή σαν
κατεβούμε ν' ανασάνουμε,
βλέπουμε να φωτίζουνται στο
ηλιόγερμα σπασμένα ξύλα,
από ταξίδια που δεν τέλειωσαν
σώματα που δεν ξέρουν πια
πώς ν' αγαπήσουν.


"Ο τόπος μας είναι κλειστός"
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
["Ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΝΘΟΥΣ", 1973]
Χορικό


------------------------------------------------------
"Ο γυρισμός του ξενιτεμένου"

Παλιέ μου φίλε τι γυρεύεις;
χρόνια ξενιτεμένος ήρθες
με εικόνες που έχεις αναθρέψει
κάτω από ξένους ουρανούς
μακριά απ' τον τόπο το δικό σου

Γυρεύω τον παλιό μου κήπο·
τα δέντρα μου έρχονται ως τη μέση
κι' οι λόφοι μοιάζουν με πεζούλια
κι' όμως σαν ήμουνα παιδί
έπαιζα πάνω στο χορτάρι
κάτω από τους μεγάλους ίσκιους
κι' έτρεχα πάνω σε πλαγιές
ώρα πολλή λαχανιασμένος

Παλιέ μου φίλε ξεκουράσου
σιγά - σιγά θα συνηθίσεις·
θ' ανηφορίσουμε μαζί
στα γνώριμά σου μονοπάτια
θα ξαποστάσουμε μαζί
κάτω απ' το θόλο των πλατάνων
σιγά - σιγά θα 'ρθούν κοντά σου
το περιβόλι κι' οι πλαγιές σου

Γυρεύω το παλιό μου σπίτι
με τ' αψηλά τα παραθύρια
σκοτεινιασμένα απ' τον κισσό
γυρεύω την αρχαία κολόνα
που κοίταζε ο θαλασσινός.
Πώς θες να μπω σ' αυτή τη στάνη;
οι στέγες μου έρχονται ως τους ώμους
κι' όσο μακριά και να κοιτάξω
βλέπω γονατιστούς ανθρώπους
λες κάνουνε την προσευχή τους

Παλιέ μου φίλε δε μ' ακούς;
σιγά -σιγά θα συνηθίσεις
το σπίτι σου είναι αυτό που βλέπεις
κι' αυτή την πόρτα θα χτυπήσουν
σε λίγο οι φίλοι κι' οι δικοί σου
γλυκά να σε καλωσορίσουν

Γιατί είναι απόμακρη η φωνή σου;
σήκωσε λίγο το κεφάλι
να καταλάβω τι μου λες
όσο μιλάς τ' ανάστημά σου
ολοένα πάει και λιγοστεύει
λες και βυθίζεται στο χώμα

Παλιέ μου φίλε συλλογίσου
σιγά σιγά θα συνηθίσεις
η νοσταλγία σου έχει πλάσει
μια χώρα ανύπαρκτη με νόμους
έξω απ' τη γης κι' απ' τους ανθρώπους

Πια δεν ακούω τσιμουδιά
βούλιαξε κι' ο στερνός μου φίλος
παράξενο πώς χαμηλώνουν
όλα τριγύρω κάθε τόσο
εδώ διαβαίνουν και θερίζουν
χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα

"Ο γυρισμός του ξενιτεμένου"
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
["Ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΝΘΟΥΣ", 1973]
Ερμηνεία: Λάκης Χαλκιάς
& Ιωάννα Κιουρτσόγλου




----------------------------------

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου